روزنامه کیهان طی یادداشتی به بررسی رفتار و تعامل اکراین با آمریکا پرداخت و نوشت: حدود سه سال پیش و با آغاز جنگ اوکراین و روسیه، دنیا وارد یک شوکِ توأم با نگرانی شد. جبهه غرب به رهبری آمریکا، با تمام ظرفیت و به نفع یک طرف جنگ یعنی اوکراین وارد معرکه شد و با هر آنچه می‌توانست، علیه روسیه، موضع گرفت. تحلیل‌ها درباره چرایی شروع این جنگ نیز داغ شد. برخی، روسیه را به «کشورگشایی» و «تجاوز» متهم کردند، برخی نیز با اشاره به خلف وعده آمریکا درباره گسترش نیافتن ناتو به سمت شرق، عامل آغاز جنگ را آمریکا معرفی کردند که تلاش می‌کرد با گسترش ناتو، یک رقیب سنتی و قدرتمند را گرفتار جنگ کرده در نتیجه، آن را تضعیف و یا حتی حذف نماید و بعد از آن برود سراغ رقیب بعدی یعنی چین و... و. اکنون این جنگ، به مراحل حساس خود رسیده و اوکراین - به قول رئیس‌جمهور آمریکا - مثل غزه ویران شده است. میلیون‌ها اوکراینی کشته، مجروح، معلول یا آواره شده‌اند و این کشور، حالا حالاها روی پا نخواهد ایستاد. رئیس‌جمهور جدید آمریکا هم می‌گوید، مقصر روسیه و آمریکاست نیستند بلکه، اوکراین مقصر این وضع است و او آمده تا - از موضع یک مُصلح - جنگ را تمام کند! رئیس‌جمهور کشوری که کشورش مثل غزه ویران شده، به نشست‌های مربوط به کشورش راه داده نمی‌شود و در غیاب او قرار است، درباره سرنوشت اوکراین تصمیم‌گیری شود! برخی گزارش‌ها می‌گویند، همین روزهاست که پوتین و ترامپ در ریاض با هم دیدار و درباره سرنوشت «زلنسکی»، «اوکراین» و «جنگ» تصمیم‌گیری کنند. پیش‌بینی چنین رویکردی از سوی آمریکا، کار سختی نبود؛ چرا که می‌شد همان ۳ سال پیش بدون انجام پژوهش و بررسی جدی حدس زد، در چنین شرایطی آمریکا به عنوان عامل اصلی آغاز این جنگ، اوکراین را این‌طور ویران و تحقیر شده، رها خواهد کرد. چرا نباید از این رویکرد آمریکا تعجب کنیم!؟ چرا تحقیر این روزهای زلنسکی و اوکراین از سوی رئیس‌جمهور آمریکا اصلا عجیب نیست؟ یکی از پاسخ‌ها، همان است که رهبر انقلاب فرمودند: «تجربه»!

نظام سیاسی حاکم بر آمریکا تمام ویژگی‌های «مستکبر» را دارد و این خاصیت مستکبر است که، دروغ بگوید، تحقیر کند، زیر تعهداتش بزند، سوءاستفاده کند و در نهایت پس از بهره‌برداری مثل دستمال کاغذی دورت بیندازد. ولودیمیر زلنسکی که یک کمدین یهودی است و با قدرت و ترفندهای رسانه‌ای، به قدرت رسیده بود حالا به همان سادگی که به قدرت رسید از قدرت کنار گذاشته می‌شود. چند روز پس از اینکه ترامپ گفت، زلنسکی باید برود، زلنسکی گفت «چشم می‌روم!» به همین راحتی! اوکراین نه دشمن آمریکا است، نه خلاف خواسته‌های این کشور قدمی برداشته است؛ برعکس هرچه ارباب گفت مثل یک رعیت، مو به مو انجام داد. زلنسکی در حالی از سوی ارباب کنار گذاشته می‌شود که، بخش اعظمی از سرزمین و مردمش را از دست داده و ترامپ هم گفته، مطرح کردن سرزمین‌های از دست رفته در مذاکره با پوتین، معقول نیست و اوکراین باید قید سرزمین‌های از دست رفته‌اش را هم بزند! اوکراین یک هشدار است؛ آمریکا الگوی رفتاریِ شبیه به این را در مواجهه با اتحادیه اروپا نیز کلید زده است. نگاهی به گذشته نشان می‌دهد که این تجربه بارها تکرار شده است.